Çünkü acı gidenin değil, kalanın hikâyesidir. Ve hikâyeler kalanlara aittir.

Olaylara hak ettiklerinden fazla önem verme, büyütme ve kendi değerini insanların gözünde arama.

Tutunmaya değer olan sana tutunup bırakmayacak olandır.

Ne darılacak kadar güvenin, ne de gönül koyacak kadar sevin insanları.

'' Kuş uçtukça genişliyor gökyüzü '' demişti Rilke. Belki hayat da yaşadıkça. Böyle şeyler düşün. Delirme. Kimse duymaz çünkü bu gürültüde.

Kimsenin yağmuru seyretmediği bir dünyada, yıldızları sevmenin yalnızlığı ile her gün biraz daha geri çekildim.

Yaşadıklarımın kurbanı değilim, bu olanlar benden bir savaşçı yarattı. Ona dönüşmek onurdur benim için.

Bir insanın sevgisinden emin olamayabilirsiniz ama sevmeyişinden olursunuz. Sevmemek sevmeye göre daha dürüsttür. Kimse sevmeyişini süslemez.

İçinde başlangıç yapılan her an doğru andır. Her şey doğru anda başlar, ne erken ne geç. Hayatımızda yeni şeyler olmasına hazırsak, o da başlamaya hazırdır.

Değer verdiğim ve derin anlamlar yüklediğim hiç kimseyi imkansız beklentiler uğruna zorlamadım asla. Basit şeyler için kırıldığım her hikayenin sonunda ' ben sana ne yaptım ' savunması vardı. Fakat biri için hiçbir şey yapmamanın ona kötülük yapmaktan bir farkı olmadığını da anlayamadılar. Oysa sıradan birilerinin kötülükleriyle değil, kendisi için özel olan kişilerin umursamazlığıyla incinir insan.

Kalabalığa karışmak için hiçbir özellik gerekmez ama yalnız ve dik durmak için gerçekten çok şey gerekir.

Özgürsün artık tek yükümlülüğün düşlerin, tek sorumluluğun elinde kalan zamandır.

Başka neyi takıntı haline getirebilirsin kusursuz olmanın imkansızlığını kabul ettiğinde. 

Bazı şeylerin sizi bıraktığını öğrenmeniz gerekir, mesela her şeyin. Buna alışın, ama sizi bıraktıkları yerde bulmalarına izin vermeyin.

Yeni sayfaya geçmek istiyorsan önce eskisini doldurmalısın.

Çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi. Yiten bu işte.

Her ne olursa olsun kendine iyi bak. Hayat bugün ummadığın yöne akıyor olsa da senin değerin değişmeyecek. Ruhunun inceliğini her zaman koru. Hayatın, kendine davranış şekline göre anlamlanır. Kendine her zaman tahammüllü ol. Hep özeldin ve hep özel kalacaksın. İçindeki yol arkadaşına olan inancını asla kaybetme, ona destek ol. Unutma; en zoru her zaman geride kalır. 

İnsanın hep aynı şeyleri görmesiyle görememesi arasında bir fark yok. İnsan genç de ölse, yaşlıyken de ölse sadece bir şeyi kaybetmiş olacaktır. Şu anı. İnsanın yoksun kalabileceği tek şey şu andır. Çünkü sahip olduğu tek şeydir bu. İnsan sahip olmadığı bir şeyi kaybedemez. 

Bana geleni kabul ediyorum sadece, pencereme konan bir kuşu karşılar gibi. Ama biliyorum ki konuğumun kanatları vardır ve birazdan uçacaktır. Ümitsizlikten doğan bir boyun eğiş bu, hazin bir tadı var.

Çok kıymet verdiğim üç hazinem var, birincisi sadelik, ikincisi sabır, üçüncüsü de merhamettir. 

Işığı önünde ara, geçmişte kalan gölgendir. 

İnsan aynı şeyleri söylerken de kopabilir Büyür içten içe incelikle sustuğumuz Kumaşa düşen kor, atılan seyrek ilmek Söz eskir gülüş solar daralır düşünce Aynı hızda değildir aynı yöne gitse de Birisi bir yeni ufukta ışırken mutlu Sıska atlar ardında küçülür bir tekerlek Ve biz sorarız, ne zaman bulutlansak Yapraklarla örtülü bir zamana bakarak Şimdi neden acı verir eski mutluluğumuz Ve bir gün ne yapsak bitecek bir dünyayı Hangi korkuyla böyle çoğalıp durduğumuz.

Aslında yarınlar dündeki acıları unutturmak için gelir. Zaman geçtikçe acın dinecek sözü bu yüzden söylenir. Unutma ki güzel şeyler sabırla gelir. Dünü unut ve sabret. Yarın güzel olacak elbet.

Sevdiğim ne varsa Henüz veda ederken özlerdim Ondandır bu yorgunluklarım Dinlensem geçmez ki Beklesem dinmez ki Kavuşmak lazım bana Vedasız bir dünya Ümit içinde gelecek Bir masa lazım bana Karşımda sen gülecek

Nefes al, bu senin hikayenin bir parçası, tamamı değil.

Bir akvaryumu yazmak, akvaryumda yaşamaktan kolaydır. Bu yüzden her dize biraz eksik, her şiir biraz yalandır. Asıl olan hayattır.

Sevmek güzel, sevilmek belki daha güzel ama en güzel olan çizgisi olan sevgidir. Birini gerçekten seviyorsanız ne yaparsa yapsın yanında olmayı değil, doğru olan her şeyde kalabilmesi için mücadele etmeyi seçersiniz. Çünkü sevgi iyileştirmek, güzelleştirmek içindir. 

Kendini hatırladığında başkalarının anılarına tutunmana gerek kalmayacak.

Bazen duvarları insanları dışarıda tutmak için değil, duvarları kimin umursadığını, kimin yıkmak istediğini görmek için örersiniz.

Yaprak her tuttuğu daldan önce kurur, sonra düşer. İnsandır ya; o da her güvendiği daldan önce kırılır, sonra düşer.

Gölgemizle barışmanın uzun yolculuğu; büyümek Kendiyle tanışmayı erteler insan çoğu zaman Hayat yanlışlarla kısalır Başka biri olarak girdiğimiz kapıdan Bir diğeri olarak çıkarız Başkalarını kandırırken kendimizi yanıltırız İçimizi denerken yüzeriz farklı yüzlerle kendi içimizde bile Bu yüzden aşk yalnızca bir fikirdir Bu sefer gerçekleştirdiğini sandığın bir fikir Hep öyle oldu bende Hep saklı kaldı içimdeki anahtar Ve hep aynı kilitte kırıldı Fikirlerde zamanla değişir Kırıldıkları yerde Kırıldıkları yer her şeyi değiştirir

Her şey huzur verecek, hiçbir şeyi kalbine yük etmediğinde.