Bir karşılığı yok

Bir karşılığı yok benim ömrümde unutmaların. Çekip gitmelerin bir de. Aynalar değil, bedenim parçalanıyor kendimi tanımaya kalktığımda. Çok hücreli bir yaratık gibi aklım, benim dışımda yaşamını sürdürüyor. İşte cam kırıklarından oluşmuş bir deniz ve o denizin kıyısına demir atmış bir kent. Neyi unuttum ki seni anımsayayım? Alkol ve hüzün yalnızca. Pencereye çarpan bir suyun görüntüsünde akıyor yüzüm. Dilimde bir kül tadı, gökyüzü yanıyor.