Çünkü acı gidenin değil, kalanın hikâyesidir. Ve hikâyeler kalanlara aittir.

Bir gün nasılsa bütün acılar eskiyecek.

Denedim Gördüğümü görmesini diledim Gördüğüme kördü Sözlerime sağır Çabalarıma dilsiz Direndim

Defalarca neşter vurulan, sonra geçti deyip sarılan, ama hâlâ kanayan yara bende.

Sana nasıl düşman olunur bilemediğimden, ben hep kendimle savaştım.

Ve benim gittiğim yollar, hep senin gözlerinin içine doğru.

Varlığından emin olamadığım hisleri, kendi ellerimle yok ederek yokluğundan emin olmak benim ıslak imzamdır.

Her yere gönlünü götüremezsin. Bâzen de gönlün gider, sen gidemezsin.

Bazen hayatında karanlık bir yerdeyken gömüldüğünü düşünürsün. Aslında eksilmişsindir.

Herkesin düğümü çözmeye çalışmaktan yorulup, ipi kökünden kestiği bir dönem vardır. İnsan vazgeçer.

Ve dalgalar senin için bahaneydi. Sen yüzdüğün denizden sıkılmıştın.

Hem inanan hem de kuşku duyandım. Çünkü pek çok kez parmağımla kendi yaramı deştim, size daha fazla inanmak ve sizi daha fazla tanımak için.

Bazen en iyi cevap hiç verilmemiş olandır. An gelir, hayat senin adına verir. Yorulan ağız değil, çoğu zaman yürektir. Bu yüzden bazen sessizlik en güzel tercihtir.

Kopan bir ipe düğüm attığınızda ipin en sağlam yeri o düğüm olur. Ama ipe her dokunuşunuzda canınızı acıtan yer yine o düğümdür.

Ekim de biter Yine Kasım gelir Biliyorum Yağmurlara çıkasım Gökyüzüne bakasım Her şeyi bırakasım gelir.

Neyi hak ettiğini bildiğinde bunu senden esirgeyen kim varsa arkanda bırakıyorsun.

Başkalarının duygularıyla, başkalarının ruh halleriyle, başkalarının tatminleriyle savrulamayacak kadar değerlisin. Savrulduğun her yerde tutunacak bir dalın olsun isterdim. Huzurla yaslanacak güçlü bir ağaç gövden olsun, ılık bir rüzgar dolaşsın yüzünde ve her şeyi unuttursun isterdim.  

Uzun bir yastı. Ben seni dönersin umuduyla bekledim, sonra senden ölmüşsün gibi vazgeçtim.

Seni anlamadığımı zannetme, anlıyorum. Ama onların sana neler yaptığını değil, senin kalbini nasıl koruduğunu dinlemek istiyorum.

Hayattaki en acı şeylerdendir, insanın kendi hikâyesinden vazgeçmesi.

Artık sana tutunamayışımı mazur gör. Ben gitmek zorunda kalmanın garipliğini omuzladım.

Yürümeye ikna edip yol ortasında bıraktığınız herkesin gölgesi, başka yollarda önünüze düşecek. Dünya biraz da bu yüzden yuvarlaktır.

Sonbahar bitmemiş Kış hâlâ gelmemiş Her güzel şey ihtimal dahilindeymiş gibi bir ay.

İstemeye hakkım var mı bilemem ama, seni yürekten ilgilendiren şeyleri, başkalarına anlatmaktan kaçınacağın şeyleri duymak isterdim. Anlat bana.

Her zaman mutlu hissedemezsin. Bazen kötü hissedersin ve bu hissi kontrol edemezsin. Ama eve dönüş yolunu bulabilirsin.

O gece sabah olursa bundan sonra her şey olur dedim. O gece sabah oldu ben bir daha eskisi gibi olamadım.

Belki de endişelendiğin gelecekte sen yoksundur.

Belirli bir yere varan kişi, ki varmak hep görecedir. Geride bıraktığı, gittiği yolu da unutmamalıdır. Yoluna o yönü veren, terk ettiği eski yerini de.

Artık ne bahçe var Ne sarmaşık Affetmek de yok aramızda.

Ve ben bu gece, bir daha seni asla sevmeyecek olmama ağladım. 

Kış, ilkbahar benim kalbimde deseydi kim inanırdı?