Çünkü acı gidenin değil, kalanın hikâyesidir. Ve hikâyeler kalanlara aittir.

Olgunlaşmak; zarafetle sevmeyi, sessizlik içerisinde özlemeyi, kin gütmeksizin anımsamayı ve usulca unutmayı öğrenmektir.

İnsan var, zor zamanlarında yanında olur. İnsan var, zor zamanların olur.

Derin üzüntüler, büyük sevinçler, zorlu günler, her şey gelir geçer. Geriye sadece tavrımız kalır. Ahlakın yanına nezaketi, maneviyatın yanına samimiyeti koymamız gerekiyor. Gönül rahatlığıyla peşinden gideceğimiz kaç insan varsa o kadarız işte.

Ama bazen yarın asla gelmez ve dünün hatıralarıyla başbaşa kalır insan. 

Her insan hikâyenin sonunda kendini ve geleceğini seçerek yaşadığı o döngüyü kırar.

Düşünürsen, dünyada ağlanacak şeyler, gülünecek şeylerden daha fazla. Bir define arar gibi arıyoruz mutluluğu. Bir umut, sıcak bir tebessüm veya gönülden bir söz ile mutlu olmaya çabalıyoruz. Çünkü başka türlü tahammül etmek zor.

Zaman geçecek, acı geçecek, üstünden yeni bulutlar, yanından yeni insanlar, hayatından yeni mevsimler, ufkundan yeni hayaller, içinden yeni duygular gelecek geçecek. Belki bu Eylül, belki başka gün dönümünde hayatının. Ne zaman hazırsan o zaman. Yaşayınca geçecek.

Önemli olan hayatının dışardan nasıl göründüğü değil senin nasıl hissettiğindir. Kimsenin seni olmadığın birine dönüştürmesine müsade etme. Başkalarının sana çizdiği yola razı olmaktansa süprizlerle dolu, sana ait o yoldan gitmeyi seç.

Gidişlerin izi kalır seven yüreklerde. Gidenler gelmeyi unutur, kalanlar ise gülmeyi.

Mumu eriten bağrına bastığı ipti.

Durup sormak lazım bazen, hangi yolda yoruluyor kalbimiz.

Boğulduğunu sandığın her şey sana yüzmeyi öğretir.

Bazen vazgeçmeli, kendimizi hayatın ön planına almalıyız. Çünkü verilen emek zamanla katlanır ve artık sonsuz bir döngünün içinde hapsoluruz. Bu döngünün kaybedeni, zarar göreni, üzüleni de biz oluruz. Vazgeçmeyi bilmeli insan. Ellerimizi kanatan şeyleri sıkı sıkı tutmak değil, onları bırakabilmektir güçlü kılan.

Bir yol derdinde eskidim, yolda bile değil.

Birini özlüyor olman ona dönmen gerektiğini göstermez. Bazen özlemen gerekir, bir sabah uyanıp artık özlemediğini fark edene kadar.

İstediklerimin tümüne artık onları istemediğimde ulaştım.

Affedemeyeceğinizi anladığınız her şeyi, bir zaman sonra unutarak bağışlamış olacaksınız.

Unutma ki; herkes hakettiği gibi, kalbinde niyet ettiği gibi ödüllendirilir bu hayatta. 

Yapılacak bir şey kalmadığını adın gibi biliyorsun ama içini hâla bir şey daha yapsan bir şey daha söylesen değişirmiş hissi kemiriyor.

Bazen kendini seçerek bir döngüyü kırarsın.

Yavaş yavaş uzun zaman önce olmam gereken kişi oluyorum.

Herkes herkesi suları durgunken sevmeye alışmış.

Senin de vardı belki geçmişten yaraların, iyileştireyim derken kanatırım diye dokunmadım. Hatta kimin verdiğini hatırlatırım diye, var mı yok mu sormadım bile.

Her kayıp, her acı tecrübe, her günbatımı gözyaşıyla biraz değişiyor. Her kazanım, tatlı deneyimin gündoğumu ve tebessümle değiştiği gibi. İnsan tek kişi olarak doğup, çok kişi olarak ölüyor.

Gidenler fotoğraflarda kalır, fotoğraflar ise kalanlarda.

Çok şey diyecektin, bir anlamı kalmadığını fark edip sustun. Koşmak istedin, beklenilmediğini hatırladın. Geri döndün, kimse bilmedi.

Ben sizin şikâyet ettiğiniz sakinliğe ermek için çok şey yitirdim kendimden. Çok şey. Bana bağıra çağıra bir şey anlatmayın, dinlemiyorum.

Kimseyi seni aynı derinlikle sevdiğinden emin olana kadar derinden sevme. Çünkü bugünkü sevginin derinliği, yarınki yaranın derinliğidir.

Belki o kadar da güçlü olmayabilirim ama içimde küçücük bir umut var. Gelmiş geçmiş tüm kırgınlıklarıma karşı tek başına mücadele veriyor, işte o umudun hatırına. Selam olsun güneşli günlere, mavi gökyüzüne. Selam olsun uçan kuşa, açan çiçeğe. Selam olsun beklediğime değen o eşşiz güneşe.  

Bazen arkana bile bakmadan gitmek istersin. Öyle her şeyi bırakmana falan da gerek yok. Anıları bırakabilsen yeter.