Çünkü acı gidenin değil, kalanın hikâyesidir. Ve hikâyeler kalanlara aittir.

Ümit, benim ruhumun vazgeçilmez ihtiyaçlarındandır.

Bir gün birine sarılırsam batarım diye aşktan uzak durdum. İnsanların üstüne dökülmemek için dertleşmedim kimseyle.

Bir arada olmak birlikte olmaya yetmiyordu.

O gün içim bir kere daha eksildi. Bu kez ona değil, hayata kırılmıştım. Hayat bazı insanların kalbini daha çok kırar.

İçimde hâlâ kelimeler yoluyla canlanmak isteyen bir hayatın olması garip.

İnsanın bir saksısı olmalı, hem de devamlı. Bakacak bir çiçek, bir kuş. Ölmesin diye yorulmalı, anlayın. Yani, bir gün hesaba durmalı.

İnsan, karşılaştığı kişilerin kalıntısıdır. Hayatın akışı içinde bir yerlerde bir şekilde, hayatımıza girip çıkan herkesin bir izi kalır hayatımızda. Bu, bazen iyi bazen kötü bir izdir ama kalıcıdır. Kişilik, bu izlerin içinden kendimizi nasıl inşa ettiğimizdir. 

Hayat, boşluktaki kaosun döngüsünden ibarettir.

Her kuşun bir dalı vardır.

Uçurumlar var, uçurumlar diyorum ben insanla insan arasında, kendiyle kendi arasında, kendiyle başkası arasında,. Böylece özetleyebiliyoruz, kendimizi, başkalarını.

Hayatta istediklerin değil, uğrunda çabaladıkların sana sunulur.

Kıramadığım kalpler beni korkak sandı.

Yeryüzüne küstüğünden, gökyüzüne asmış kendini.

Eğer gerçeği biliyorsan, korkacak bir şey kalmaz.

Vicdanı suskun olan insanın, düşmandan farkı yoktur.

Kendinden kaçanlara saklanacak yer kalmaz dünyada. Gün gelir kendileriyle tanışırlar, asıl yalnızlık o zaman başlar. Hayata geç kalmıştır, kendine geç kalan. Şairin dediği gibi; '' bir daha yaşamak zorunda kalır'' geçmişi anlamayan.

Yaşamı anlamaya başladığın andır durabilmek ayak üstünde. Sorun bu zaten, başkasıyla olmak, başkasının olmak değil. Kendi başına başkasıyla, başkasıyla kendin olmak.

Döndürmedi rüzgar beni yaprağa, ben kattım önüme rüzgarı.

Ben bütün iyi niyetimi, insanlara iyilikle gittiğim yolda tükettim. Dünya ve insanlar hassas kalpler için kor ateşli bir cehennemmiş. Çok sonra fark ettim.

Ne kadar sevse de insan, tükenip yorulduğu bir saat var.

Ve bir gün hepimiz mutlu olacağız. Ya kurduğumuz hayallerle, ya da ummadığımız tesadüflerle.

Bir ucu keşke'ye, bir ucu belki'ye çakılı bir köprünün üstündedir ömrüm. İçten gelenle, elden giden arasındaki kapanmayan mesafelere dargınım.

Mutlu olmak istiyorsan, herkes gibi yaşarken kimse gibi olma.

Yeterince gece oldu. Artık sessizliği sonuna kadar açabiliriz.

Ve insan en güzel sona, en yorucu yoldan gider.

Şimdi senin o durgun ve her şeyden çekilmiş halini, bir yaşam tembelliği sanıyorlar.

Her yeni umudum, yeni hayal kırıklıkları için bir başlangıçtı. 

Onun bir derdi vardı. Anlatsa susmayı unuturdu. Ama anlatmadı. Ben o gün içinde okyanuslar biriktiren birinin kıyısının olmadığını gördüm.