Çünkü acı gidenin değil, kalanın hikâyesidir. Ve hikâyeler kalanlara aittir.

Bazı hikayeler yarım kalır. Biter demiyorum, yarıda kalır. Ne giden güle güle gider, ne kalan hoşçakalır.

Gerçekten birbirini seven iki insanın el ele sağ çıkamayacağı yangın yok. Biri yandıysa diğer taraf elini bırakmıştır.

Bütün hayatını cevaplar bulmak için harcadın; çünkü bir sonraki cevabın bir şeyleri değiştireceğini, seni daha az mutsuz hale getirebileceğini düşünüyorsun. ve biliyorsun ki soruların tükendiği zaman sadece cevapların tükenmeyecek. Umudun da tükenecek.

Susulan bütün hakikatlere zehir karışır.

Yeter ki kalbiniz ve kişiliğiniz kirlenmesin, gerisini su temizler.

İnsan en çok ışıkta kayboluyor, bir daha dönemiyor gölgesine. Sonrası, yalnızlık bile değil.

Bilmek her zaman güzel değildi, anlamak sevinç vermiyordu her zaman. Çözmek aklı doyursa da, ruha iyi gelmiyordu.

İçimin bir zamanlar ne kadar ölü olduğunu asla bilmediler, şimdi nasıl çiçek açtığımı da asla anlamayacaklar. 

Düşünebildiğimiz, inanabildiğimiz ve güvenle bekleyebildiğimiz her düş, mutlaka gerçekleşir.

Bir çiçeği seviyorsan bırak var olsun. Sevmek, sahip olmak ile ilgili değildir, sevmek değer vermek ile ilgilidir.

Uyanış, olduğu gibi kabul ettiğimiz dünyanın, düşündüğümüzden farklı olabileceğini anlamakla başlar.

Beni, ben olarak raylar üzerinde götüren trenlerde algılıyorum gerçek dünyamı. Duran her şey sıkıyor beni. 

Bir bakıma, insan gördüğü şeylerin toplamı kadar uyanık, görmediği şeylerin sonsuzluğu kadar uykuda oluyor, diyordum.

Yalnızca paylaşılmayan acılar bizi yıkabilir.

Mutluluk hep yanında onu kaybetmedin. Sadece bakış açını değiştir.

Bazen de akışına bırak. Zaman götürür de getirir de.

Yalanlar değil de, sonradan öğrendiği doğrular asıl kırıyor insanı.

Kışı neden bu kadar çok sevdiğimi ve neden her şeyin bir sonla noktalandığını sorma. Ben de bilmiyorum.

Bir serçenin cesareti ve telaşıyla yaşayanlar cesur olamazlar. Cesur olmayanlarda asla ve asla özgür yaşayamazlar.

İnsanın rengi, karanlıkta belli olur.

Hisler söylenmemeli, hisler hissettirilmeli.

İnsanların öldüğünü gördüm. Sevenlerin ayrıldığını. Hergün tekrar eden zulümü ve açlığı. Bütün bunlar bana gösterdi ki, hayatta hiçbir şey acı çeken bir insana duyacağımız empatiden önemli değildir. Hiçbir şey. Ne kariyer, ne servet, ne zeka, ne mevki. Soylu bir hayat yaşayacaksak, başkalarının acılarına kayıtsız kalamayız. 

Bir noktadan sonra artık geriye dönüş yoktur. İşte varılması gereken yer o noktadır.

Kitaplar, başka bir yerde olmak isteyen insanlar içindir.

Beklemek ne zaman güzel biliyor musun, iki insanın bir vakti gözlediği zaman.

Doğru ve yanlışın ötesinde bir yer var. Seninle orada buluşacağız. 

İnsanın kalbinden daha güçlü ne olabilir hayatta, dağılsa da her gün devam eder yaşamaya.

Hayatın, insan iradesini test etmek için pek çok yolu vardır; bazen hiçbir şey olmaz ya da her şey birden olur. 

Birbirimizi kırmanın maharetine değil de gönül almanın zarafetine ihtiyacımız var. Varsın, zarifliğimizi zayıflıktan saysınlar. 

Ben çiçeklerin samimiyetine inanıyorum. İster tenekeye ekin, isterseniz en pahalı saksılara. Emeğiniz kadar güzelleşiyorlar.

Aynı dünyanın yalnızlarıyız, ta ki kalplerimiz birbirine rastlayana kadar.