Çünkü acı gidenin değil, kalanın hikâyesidir. Ve hikâyeler kalanlara aittir.

Nerede olursan ol, kendi iç dünyana sığınmak zorundasın.

Bil ki, insanın değerini varlığı değil yokluğu gösterir. Unutma, yokluğu bir şey değiştirmeyenin, varlığı gereksizdir. 

Telafi edilemez şeyler yaşamadık, ben senin çabasızlığına kırgınım.

 Vicdanınızı bahanelerinizle rahatlatamazsınız.

Zamanın ters, sohbetin faydasız, herkesin bezgin ve her başın bir ağrı taşıdığını görünce, evime kapanıp haysiyetimi korudum.

Sevgi, sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşaması için gösterdiğimiz etken ile ilgidir.

Bu hayatta hiçbir şeyi tam olarak anlatamayacağını anlamıştı. Biri için ölüm kalım meselesi olan, diğerinin gözünde toz kadardı.

Olmadığın biri olarak sevilmektense, olduğun biri olarak nefret edilmek daha iyidir.

Yalnızlığın sebebi ne o, ne de bir başkasıdır. Sadece ulaşamayacağı bir hayale gitmeye çalışan kalbin, gerçeği anlamasıdır.

Bahaneler, gerçek olmayan hislerin en sahici delilleriymiş.

Geri isteyecek kadar çocuk, bir kez daha affetmeyecek kadar olgunum. 

Hiçbir şey kendini kandırmaktan daha kolay değildir. Çünkü neye gönül vermişsek tam da ona inanırız.

İnsan birisini bu kadar severse nasıl darılır diyordu. Hiç darılabilir mi? Muhakkak yorulmuştur.

Herkesin yaşattığı her şey, bir gün kendi sınavı olacak. 

Başlarken yalnızsın, bitirdiğinde daha da yalnız.

Susmanın kalesine sığınıyorum. Önümde karanlıktan duvarlar, sırtımda insan yüklü bir gök var.

Hiç kimse özgür değildir. Herkes kendi zihninin esiridir.

Herkes sevdiği kadar yanında kalır.

Her şey bitebilir. Her duygu, her yolculuk ve her düşünce değişebilir veya bitebilir. Hayat değişkendir ve kesinliği yoktur. Bittiyse tutunmaya çalışmayın ve veda edin. Çünkü bittiğini kabul etmekte, başlamak kadar cesaret ister.

Kimine göre yalnızlık, hasta kişinin kaçışıdır. Kimine göre de, hasta kişilerden kaçıştır.

Birinin kalbinde ölürken, başka birinin kalbinde dirilemezsiniz.

Karşında yüreğim titrerdi, sen bilmezdin.

Eş zamanlı bitişler güzeldir. Kimsenin kimseyi yarı yolda bırakmadığı bir son gibi. 

Kalbimde affedemediğim şeyler taşıyorum. 

Ne yaptığımız aracılığıyla kim olduğumuzu öğreniriz ve çektiğimiz acıyla da neyi hak ettiğimizi.

Işık her yere dolduğunda, karanlık kaybolur ama aslında karanlığın kaçtığı falan yoktur. Karanlık zaten hiç yoktur, söz konusu olan ışığın olmamasıdır.

Ben bu kış öyle üşüdüm ki sorma. Oysa güneş pek batmadı senin evinde. Söyle, ben seni uzun bir yolda yürürken gördüm mü hiç.

Meselenin hiçbir zaman aşk olmadığını otuzlu yaşlarınızda anlayacaksınız. Mesele dostluk, güven, yol arkadaşlığı. Yanınızda yürümek istemeyeni kendi vaktinizden çalarak ikna etmeye çalışmayın.

Uzun konuşanı kısa dinlemek lazım.

Hep kaçarmış şehirlerin Demir ağlarına Uyuyunca toprak beşiğimde Sahipsiz kalan Ellerimden kayan aydınlık günlerim.

Bazen söylediklerini anlayan birine değil, söyleyemediklerini anlayan birine ihtiyaç duyar insan.