Çünkü acı gidenin değil, kalanın hikâyesidir. Ve hikâyeler kalanlara aittir.

Belki de insan sevilmekten çok anlaşılmayı istiyordu.

Bazen herkes masumdur. Gözün gördüğüne akıl kördür, dil söktüğü an anıların canı asılır vicdan mahkemelerinde.

Susarak geçmiyordu, fakat konuşarak anlatılmıyordu bazı şeyler.

İnsan bildiklerinin, gördüklerinin, duyduklarının esiridir. Bazen bilmemek, görmemek, duymamak en güzelidir.

Giderek hafifledi dünyanın içimde tuttuğu yer.

Her şey görünüm değiştirir, güneş bile eskir. Mutsuzluk bile.

Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar; ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir.

Pencerene sığdığı kadardır gökyüzü.

Bilinemez sırlar gibi saklanmış yüreğime, her gün bir gün sonraya bıraktım umut etmeyi. Başlanacak bir şey bulabilseydim başlar mıydım? 

Sessizliğine, korkularıma hüzünsüz ki ararsın onlarda olgunlaşacak zamanın tadını büyük kapalı yollara, gelip içtiği yıldızın devinimsiz, sevmekten, almaktan ve ölmekten. 

Bana kanatlarımı bıraktırdılar. Bana ihaneti öğrettiler. Başka haber yok.

Anlamda görünür, düşlerde görünmez insan. Düşlerde görünen anlamlardır. Özelliklerdir bir de belli belirsiz ve insansız anı yoktur.

Sulanmamış çiçekler gibi kuruyor her şey. Her şey bir yolculuğun hüznünü taşıyor. Gidip de gelmemek üzere bütün yüzler.

Birbirinden uzak kalmak, birlikte olmanın yalnızca başka bir çeşididir. 

Zararım dokunmasın diye, ziyan olacak kadar başkaydım sana.

Boş yere canı yanmaz insanın. Ya bir eksiklik vardır geleceğe dair, ya da bir fazlalık geçmişten gelen.

İnsanın artık hissetmediği anda sessiz kalmasına inananlardanım.

Sanmak, insanı ziyan eder konu ne olursa olsun.

Bazen kaybederek kazanırsın.

Sevgi kusurları yok etmez fakat görmezden gelir.

Sen seversin diye yapılan şeylerin güzelliğine aşığım. Bir fikrin güzelliğine tutulmaktan bahsediyorum. Her şeyi bir kenara bırakıp, seni düşünmüş. Sevdiğin şeyi biliyormuş da mutlu etmek için onu yapmış. Dünyanın en güzel hissi, bir fikrin içinde var olmak. Düşüncelerde sevilmek.

Gelsen açamam kapıları kalırım aralarda Gelmesen sancı kalır sol yanımda.

Yağmur darılmaz mesela, ne şemsiye açana ne üstüne basana.

Mesele aklın kabul ettiğini, kalbe anlatmaktı. İşte onu beceremiyordum.

Belki de anlatmaya çalıştın birilerine. Kim bilir? Anlatamadın, belki o insanın yüzüne bakar bakmaz anlatmanın yararsızlığını gördün.

Kendi değerini unutacak kadar çok sevmemelisin birini. Çünkü başkasının gözünden kendi değerini belirlediğinde, bir gün mutlaka değersizleşiyorsun.

Fırtınada savrulurken kanatlarıma ne gerek var.  Dalgalar varken küreğe. Ne lüzum var gönlümü yormaya. Varacak yeri olmayan için bunlar sorun mu. Kaybetmemek için kaybettim her şeyi. En azından arkana baksaydın kaçarken. Belki o zaman, benim de olurdu kaybedecek bir şeyim.

Ya seni severek öleceğim ya da beni seven birinin yanında seni sevmenin bedelini ödeyeceğim. 

Bazı bedenler birbirine yasaktır. Bazı gözyaşları sadece insanın kendi görebileceği kadardır ve bazı aşklar sadece bir kişiyi yakacak kadar ateşe sahiptir. 

En acı tarafı da bu işte Korka korka sevdiğin birini Hiçbir şey olmamış gibi kaybediyorsun.