Çünkü acı gidenin değil, kalanın hikâyesidir. Ve hikâyeler kalanlara aittir.

Yanımda olsaydın anlatacak çok şeyim vardı sana. Belki de susardım saatler boyu. Konuşmam gereken hiçbir yerde konuşamadığım gibi. 

İnsanlar gün gelir gemilerini yakar ve geri dönmezler.

Kuralsız sevdim ben seni, hiçbir yasayı imzalamadan. Hiçbir maddeyi kabul etmeden. Sabrımı tüketmeden. Öyle biraz muzdarib. Yaşamın biraz gri olduğunu bilemeden. 

Yol değildir yaşamak Yolda olmaktır İçinde ben varsam bu yolun Bir anlamı vardır.

Yanıldığım kesin Yenildiğim belli değil.

Herkesin bir hikayesi var Sustuğu Yandığı Ağladığı Ve herkesin bir yolu var Hiç kimsenin uğramadığı.

Sebebini bilmediğim Kırık dökük zamanlarım var Sevmenin tadına varamadığım zamanlar Ayak sesleri var kulağımda Ayırt ettiğim beklediğim bir tek seninki.

Bizi kötü eden sevdiğimizi kaybetmek değil, onu geri dönüşü olmaksızın kaybettiğimizi bildiğimiz halde daha önce hiç olmadığı kadar sevmeye devam etmemizdir.

Ne yapsan büyüyor o boşluk Ne yapsan suçlu değilsin Sadece yerçekiminden muafsın O derin ızdırabınsa Seni hayata alışmaktan koruyor sadece.

Üstüne titrediğim her şeyi yitirmeyi öğrendim çoktan. Yorgunum. Pencereme dolanma ayışığı bu gece. Bir demli çay ile kandırdık da acıyı, bir yüreğimize söz geçiremedik hece hece.

Vazgeçişlerim Terk edilişimdendi benim Kimsenin elimi tutmadığından Ben hep gidenlerden oldum Ve daima Gitmek zorunda kalanlardan.

Deniz sakin değil bu gece Hava desen dünden razı denize Gitmek yok dersem inanma Artık beni sorma Uzak diye bir yer var Sevdiğim herkes orada.

Bir tek gece vardır insanın hayatında Ömür boyu sürer nöbeti.

Öyle büyümüş ki İçimizdeki yalnızlık Sevilmeyi beklerken Beklemeyi sevmişiz.

Her şeyin kafanda netlik kazandığı yerler çok ferah. Üzülsen de, kırgın da olsan sana ayrılan yeri, sana yapılan şeyleri, insanların seni hayatının neresine koyduğunu görüyorsun. Bir belirsizliğe ya da o bunu yapmaz adı altındaki inanmalara üzülmekten çok daha iyi bu.

Daima aklımızda bulunsun, doğruların gözle görülmeyen orduları vardır. 

Benimde zaten hiç gücüm yok, yüzüm yok, hiç umudum yok. Ama bil ki farklı bir hayaldi. İşkenceydi bazen, bazen çok güzeldi ama anlıyorum sesinden kurtulmuşsun sen, nokta konmuş, bitmiş. En güzel hikayem.

Elimde sadece haklı olmanın yükü kaldı. Bir sevginin peşinden, yalın ayak gitmenin gururu kaldı. İçim rahat ama, bu haklılık içimdeki boşluğu doldurmuyor.

Yaşanılan anı tam ortasından bölüştüğünü hisseder ya insan. Oysa farklı hatırlanacaktır sonradan.

Bir tek sevincim resmine bakmak, eski mektupları okumak, seni düşünmek. 

Geçtiğimiz altı ayda çok şey oldu Biraz ölmemeyi Azıcık hayatta kalmayı Olduğu kadarıyla yaşamayı öğrendim.

Bazı şiirlerde bekleyemiyor yağmurun dinmesini.

Güzellik ve dehşet Başına her şeyin gelmesine izin ver Sadece gitmeye devam et Hiçbir duygu nihai değildir.

Bir kirlenmeden korumak için susarak yaşadığım her şeyin bir yenilgi olduğunu çok sonra öğrendim. Benim, kıyısında saygıyla beklediğim olanak, başkalarının çiğneyip attığı sıradanlıktı.

Bazen susarsın, yenilmiş sanırlar seni; eksik ve yaramaz. Unutma, susan bilir ki konuştuğu zaman kimse kaldıramaz.

Her aşk bir başlangıç olduğu gibi Yalnızlığın sonudur Her ayrılık ise yalnızlığın başlangıcı ve Bir hayalin sonudur.

Belki yanlış zamandım, belki yanlış yerdim. Ama kesinlikle yanlış insan değildim.

Her zaman umut et, ama asla bekleme.

Güvensizlik dolu bir sakinlik içerisindeyim.

Bütün yolculuk boyunca hasret ayrılmadı benden Gölgem gibi demiyorum Çünkü hasret yanımdaydı zifiri karanlıkta da Ellerim ayaklarım gibi de değil Uykudayken yitirirsin elini ayağını Ben hasreti uykuda da yitirmiyordum.

Yalan söyleyenler bir gün mutlaka tüm gerçeklerini kaybederler.